وقتی غر دارم و از یه چیزی ناله میکنم و یه چیزی مطابق با خواسته م نیس، دوس دارم تند تند صحبت بکنم، جیغ بکشم، فحش بدم، دست و پا بزنم، محکم به یه چیزی ضربه بزنم تا آروم شم.
در این مواثع طرف مقابل نباید هی راهکار ارائه بده، نباید بگه اینکارو بکن، نباید بگه خب فدای سرت، نباید بگه منم یه بار اینطوری شدم. باید فقط پیشم باشه، گوش بده، آهان، اوهوم، آره، راس میگی، درسته، کاملا، دقیقا، استفاده کنه توی جملاتش و هرگز و هرگز نگه: ببین منم این مشکلو داشتم! حداقل تا آخر غر زدن من.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر